آرشیو بهمن ماه 1398

پژوهشگران با استفاده از الكتروانسفالوگرافي با تراكم بالا، فعاليت مغز ۱۸ شركت‌كننده را حين خواب مورد بررسي قرار دادند. هر بار كه شركت‌كنندگان از خواب بيدار مي‌شدند، از آن‌ها در مورد خواب‌هايي كه ديده بودند و اينكه آيا احساس ترس داشتند، سؤال مي‌شد. پژوهشگران با تجزيه ‌و ‌تحليل نتايج متوجه فعاليت دو منطقه‌ از مغز شدند كه در ترس نقش دارند: اينسولا و قشر سينگوليت. همچون آميگدال كه در كنترل ترس نقش دارد، اينسولا نيز هنگام پريشاني برانگيخته مي‌شود و در ارزيابي عواطف در جريان بيداري نقش دارد. در همين حين، قشر سينگوليت نيز بخشي از مغز ما است كه بدن ما را براي رويدادهاي تهديدآميز آماده مي‌كند. دانشمندان علوم اعصاب براي آگاهي بيشتر در مورد اين مناطق و نقش آن‌ها، دفترچه‌هاي يادداشتي را به ۸۹ شركت‌كننده دادند تا آن‌ها به مدت يك هفته و هر صبح در مورد اينكه خواب‌هاي آن‌ها موجب ايجاد چه احساسي در آن شده است، مطالبي را يادداشت كنند. 

نتايج مطالعه‌ي جديدي كه براساس نقشه‌برداري از فعاليت مغز حين خواب حاصل شده است، اين ايده را تقويت مي‌كند كه تجربه‌ي رويدادهاي بد در هنگام خواب ما را براي رويدادهاي واقعي آماده مي‌كند. پژوهشگران دريافتند افرادي كه بيشتر خواب‌هاي بد مي‌ديدند، هنگام بيداري بهتر مي‌توانستند ترس را مهار كنند. لامپروس پراگاموروس، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ژنو مي‌گويد: براي نخستين‌ بار ما همبستگي‌هاي عصبي ترس را در هنگام ديدن خواب شناسايي كرده و مشاهده كرديم كه وقتي ترس را در موقعيت واقعي يا در حالت خواب تجربه مي‌كنيم مناطق يكساني از مغزمان فعال مي‌شود. خواب انسان هنوز بسيار اسرارآميز است اما بيشتر افراد براساس تجربيات خود مي‌دانند كه خلق‌و‌خو و خواب ارتباط نزديكي با هم دارند. اگر چه توضيح چگونگي آن براي دانشمندان دشوار بوده است، اما اين ايده كه بستن چشم‌ها مي‌تواند عواطف ما را تنظيم كند، موضوع جديدي نيست. درست مانند زمان بيداري، ما انسان‌ها در خواب نيز عواطفي را تجربه مي‌كنيم و اين تجربيات بر احساسي كه هنگام بيدار شدن داريم، تأثير مي‌گذارد.

پرخوري -چه موقع تماشاي فوتبال باشد چه در آخر هفته‌هاي خانوادگي- ايده بسيار بدي است. حتي اگر تلاش كنيد برگرخوري‌هاي گاه‌ و ‌بي‌گاه را با ورزش و توجه بيشتر به دسرهاي سبك به دنبالش خنثي كنيد، هيچ ترديدي نيست كه خوردن غذاهايي كه ملقب به بمب‌هاي چربي هستند، در لحظه حس و تاثير بسيار بدي براي بدن به بار مي‌آورد. اما چيزي كه شايد ندانيد اين است كه لازم نيست اين خيانت پايدار باشد، حتي يك روز كناره‌گيري از رژيم سالم و خوردن يك پيتزا يا هاتداگ پنيري، ممكن است اثري بسيار بدتر از تصورات قبلي براي بدن داشته باشد. اين را تحقيقي جديد در انگلستان مي‌گويد.

پزشكان در مطالعه اي جديد دريافتند قرار گرفتن در معرض هواي آلوده مي تواند بر تعداد سال هايي كه امكان باروري زنان وجود دارد، تاثير بگذارد. گروهي از متخصصان ايتاليايي در بررسي خود به مطالعه تاثير آلاينده ها بر قدرت باروري پرداخته و دريافتند زنان ساكن در مناطق شهريِ آلوده نسبت به زناني كه در مناطق پاك و با هواي سالم زندگي مي كنند سه برابر بيشتر احتمال دارد كه فرآيند تخمك گذاري در آنان با مشكل روبرو شود. كارشناسان اظهار داشتند: در حاليكه اين شرايط لزوما احتمال بارداري زنان را در دهه ۲۰ سالگي و اوايل دهه ۳۰ سالگي از بين نمي برد اما مي تواند به كاهش سال هاي باروري آنان و يائسگي زودهنگام منجر شود.

اعمال متابوليكي گلوكوكورتيكوئيدها در كبد

پژوهشگران براي مطالعه‌ي اعمال متابوليكي گلوكوكورتيكوئيدها در كبد، با استفاده از تكنيك‌هاي پيشرفته، فعاليت گيرنده‌ي آن‌ها را كه گيرنده‌ي گلوكوكورتيكوئيدي ناميده مي‌شود، مورد بررسي قرار دادند. آن‌ها كبد موش‌ها را هر چهار ساعت در طول روز و شب تجزيه ‌و ‌تحليل كردند. موش‌ها يا در شرايط طبيعي قرار داشتند يا از رژيم‌هاي غذايي پرچرب تغذيه مي‌كردند. آن‌ها سپس از تكنولوژي‌هاي پيشرفته ژنوميك، پروتئوميك و بيوانفورماتيك استفاده كردند تا نشان دهند كه گيرنده‌ي گلوكوكورتيكوئيد، كي و كجا اثرات متابوليكي خود را اعمال مي‌كند. پژوهشگران تأثير حاصل از افزايش ترشح گلوكوكورتيكوئيدها را در چرخه‌ي ۲۴ ساعته متابوليسم كبد تشريح كردند. آن‌ها توانستند نشان دهند كه چگونه گلوكوكورتيكوئيدها متابوليسم را در جريان ناشتا (وقتي موش‌ها خواب بودند) و در جريان سيري (وقتي آن‌ها فعال بودند)، با اتصال به ژنوم كه وابسته به زمان بود، تنظيم مي‌كنند. 

غذايي كه ما مي خوريم روي ساعت‌هاي دروني بدنمان تأثير داشته و مي‌تواند پاسخ هورموني بدن را تغيير دهد. براي نخستين بار، نتايج يك مطالعه نشان مي‌دهد كه چگونه هورمون‌هاي گلوكوكورتيكوئيدي مانند كورتيزول، سطوح قند و چربي را به‌طور متفاوتي طي ۲۴ ساعت شبانه ‌روز و در جريان سيري و ناشتا، استراحت و فعاليت و شب و روز كنترل مي‌كنند. پژوهش جديد كه روي موش‌ها انجام شده است، نشان مي‌دهد كه چرخه‌ي متابوليكي وابسته به زمان، با رژيم غذايي پركالري دچار تغيير مي‌شود. از آن جايي كه گلوكوكورتيكوئيدها به‌عنوان داروهايي براي درمان بيماري‌هاي التهابي مورد استفاده قرار مي‌گيرند، اين يافته‌ها نشان مي‌دهند كه پاسخ بيماران لاغر و چاق در برابر درمان‌هاي استروئيدي يكسان نيست. اين پژوهش همچنين نشان ‌دهنده‌ي عملكرد بيولوژيكي ريتم‌هاي روزانه‌ي ترشح هورمون (ترشح زياد قبل از بيدار شدن از خواب و سيري، ترشح كم در هنگام خواب و ناشتا) و نيز چرخه‌هاي روزانه‌ي ذخيره‌ يا آزاد شدن قند و چربي در كبد است.

دويدن بيشتر، لزوما بهتر نيست

پژوهشگران نشان دادند كه دويدن يك بار در هفته يا به‌مدت ۵۰ دقيقه در هفته، خطر مرگ در يك نقطه‌ي معين از زمان را كاهش مي‌دهد. به‌نظر نمي‌رسيد كه اين مزايا با دويدن بيشتر افزايش يا كاهش پيدا كند. اين خبر براي كساني كه وقت زيادي براي ورزش ندارند، خوب است اما نبايد كساني را كه از دويدن بيشتر لذت مي‌برند، دلسرد كند. به‌گفته‌ي پژوهشگران، حتي دويدن شديد (براي مثال هر روز يا ۴ ساعت در هفته) بري سلامتي خوب است. نكته‌ي ديگر اينكه، مزاياي دويدن لزوما با افزايش سرعت دويدن بيشتر نمي‌شوند. مزاياي دويدن در هر سرعتي بين ۸ تا ۱۳ كيلومتر بر ساعت، يكسان بود. مي‌توان گفت، دويدن با سرعتي كه در آن احساس راحتي مي‌كنيد، بهترين گزينه براي سلامتي شما است.

دويدن، ورزشي رايگان است، نياز به تجهيزاتي ندارد و مي‌توان در محيط داراي منظره‌ي خيره ‌كننده‌اي دويد. بنابراين، تعجبي ندارد كه دويدن يكي از محبوب‌ترين ورزش‌هاي جهان است. تعداد دوندگان تفريحي در استراليا از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ دو برابر شده است. حال چيزي بيش از 1/35 ميليون استراليايي (7/4 درصد) براي تفريح و ورزش مي‌دوند. مطالعه‌اي كه به‌تازگي در مجله‌ي British Journal of Sports Medicine منتشر شده است، نشان مي‌دهد كه دويدن مي‌تواند به‌‌ميزان قابل‌ توجهي سلامتي شما را بهبود بخشد و خطر مرگ را در يك نقطه‌ي خاص از زمان كاهش دهد. براي دستيابي به مزاياي دويدن نيازي نيست كه حتما خيلي سريع يا در مسافت‌هاي بسيار طولاني بدويد. پژوهش‌هاي گذشته نشان داده‌اند كه دويدن خطر بروز چاقي، فشار خون بالا، كلسترول بالا، ناتواني، ديابت نوع ۲، بيماري قلبي و سرطان را كاهش مي‌دهد. 

در مطالعاتي نيز پژوهشگران گروه‌هايي از مردم را كه درد گردن نداشته و نيز كساني را كه گاهي اوقات دچار درد گردن مي‌شدند، مورد پيگيري قرار دادند. برخي از اين افراد دچار درد گردن شديدي شدند و پژوهشگران آن‌ها را مورد بررسي بيشتر قرار دادند. مشخص شد افراد دچار درد گردن، از خواب كم و بي‌كيفيتي برخوردار بوده و در مشاغلي با سطح استرس بالاتر مشغول به كار بودند. آن‌ها همچنين فعاليت جسمي كمتر و خلق‌و‌خوي افسرده‌اي داشتند. بدن آن‌ها اساسا استرس بيشتري را تجربه مي‌كرد و آن‌ها در گردن خود تنش عضلاني بيشتري را حس مي‌كردند. مهم‌تر اينكه، اين حالات قبل از بروز درد وجود داشت. در مطالعه‌اي ديگر، پژوهشگران دريافتند كه حتي در ميان كودكاني كه فقط ۹ سال داشتند، نشانه‌هايي مانند خستگي و كمبود خواب همراه‌ با سردرد، درد شكمي و خلق‌و‌خوي ضعيف عوامل خطرسازي هم براي بروز و هم تداوم درد گردن هفتگي بود.

اگر از درد گردن رنج مي‌بريد، بايد بدانيد كه تنها نيستيد. درد ستون فقرات يكي از علل اصلي ناتواني در سرتاسر جهان است و شيوع آن طي ۲۵ سال گذشته افزايش چشمگيري داشته است. در حالي‌كه بيشتر موارد درد گردن احتمالا طي چند ماه بهتر مي‌شوند، نيم تا سه‌چهارم افرادي كه دچار گردن درد مي‌شوند، به‌صورت مكرر اين درد را تجربه مي‌كنند. اغلب گفته مي‌شود كه وضعيت‌هاي بدني (پوسچر) خوب و بد وجود دارد و برخي از اين وضعيت‌ها مي‌توانند موجب درد ستون فقرات شوند اما اين باور پشتوانه‌ي علمي ندارد. در واقع، نتايج پژوهش‌ها نشان مي‌دهد كه خواب نامناسب، كاهش فعاليت جسمي و افزايش استرس نقش مهم‌تري دارند. بنابراين، در حالي‌كه متخصصان سلامتي تلاش‌هاي زيادي در جهت اصلاح وضعيت بدن و استفاده از صندلي‌ها، ميزها، كيبوردها و ديگر ابزار ارگونوميك انجام مي‌دهند، به‌نظر مي‌رسد كه تغييرات مرتبط با سبك زندگي مانند خواب كافي، ورزش و كاهش استرس تاثير بيشتري در تسكين و پيشگيري از درد گردن داشته باشد.