در سوگ آيت الله حاج سيد مهدي روحاني

اما زماني كه مينا و نوزادش ناپديد شدند او به سختي كار كرد. من در كنارش بودم و هر لحظه خبري مي آمد و آن لحظات چقدر سخت مي گذشت. وقتي خبر شهادت اين كودك را شنيد ، به شدت گريه كرد و لب باز كرد تا خدا را شكر كند.

و وقتي بر پيكر فرزند شهيدش در صحن مطهر حضرت اباعبدالله (ع) در كربلا نماز مي خواند ، احساس كردم روح او از بدنش خالي مي شود ، اما او پدر به نوبه خود فرمانرواي شهدا ، پاي او از اندوه پوشيده شد. او با چشماني اشكبار نماز خواند و ما با دو اشك پشت سر او گريه كرديم.

و از آن پس با واگذاري پيكر فرزند شهيدش به سرزمين وادي السلام ، و سرزمين عشق و علاقه و سرزمين قلبها را در پناه اميرالم Muمنين (ع) قرار داد. مانين و پدران مقدسش ، در خود احساس آرامش كردند و بدون ستايش خدا لب باز نكردند.

و امروز ، هنگامي كه ناگهان قلب ما از پرواز روح و بهشت ​​وسيع او پر از كفر مي شود ، او به سوي پدران مقدس خود و پروردگار مهربان شتافت تا از فرزند شهيدش در دروازه هاي بهشت ​​استقبال كند.

بله ، او لحظه اي از پرواز و آسماني بودن خودداري كرد و همه اين جريانات و رويدادها چند دقيقه بيشتر طول نكشيد ، هنگامي كه ماسك خود را تغيير داد و بقيه جهان را به دنياي خيالي انتخاب كرد.

بله ، او به مهربان ترين خداوند برخاست و من شك ندارم كه او زندگي خوب خود را پس از پنجاه و هفت سال زندگي پاك و روشن در جهان فاني آغاز كرد.

و امروز نيم قرن را به ياد او سپري مي كنم. خدا او را بدون خير نمي شناسد. صلى الله عليه وسلم.