امشب آسمان كوير را نگاه كنيد، ستاره‌اي خاموش شده است

به گزارش سلام دكتر ، رضا قوي افكر ، روزنامه نگار سابق و دبير انجمن پيشكسوتان مطبوعات ، در يادداشتي كه در مورد علت مرگ استاد درگذشت ، پرويز كردواني به سلام دكتر ارائه شده است ، نوشت:

“صبح تابستان دهه هفتاد ، وقتي زنگ در خانه به صدا درآمد ، من شك نداشتم كه پروفسور پرويز كردواني ، پدر تاريخ ايران ، يك خربزه شيرين از مزرعه پدرش در گرمسار برايم ارسال كرده است …

طعم خربزه هاي مزرعه پدر گرمسار تا صبح زير زبانم ماند ، تا اينكه خبر غم انگيز سفر ابدي دكتر كردواني ، ستاره درخشان آسمان كوير ايران را شنيدم ، زبانم تلخ شد.

پروفسور پرويز كردواني ، از نظر پدر جزيره ايران و به زبان پدر جغرافياي ايران ، دوست داشتني ترين ايراني و به نظر من دلسوزترين ايراني كه جايزه نوبل را به خاطر تلاش هايش در متروك ، آب و آب گرفت. حفاظت از جنگلها و اراضي جنگلي ، در سال 1310 در گرمسار متولد شد. پدرش يكي از صاحبان نام آشنا گرمسار بود. پرويز كردواني جوان از دبيرستان فرانسوي رازي فارغ التحصيل شد و بعداً به آلمان رفت تا تحصيلات متروك را به قصد اقامت در بيابان هاي ايران انجام دهد.

اوايل دهه هفتاد ، ساعت پنج صبح ، او با هم به گرمسار مي آمد و از آنجا به حاشيه بيابان مي آمد تا از صحرا ، سرزمين هاي تشنه ، غارت و ضايعات برايم بگويد ، براي من كه دبير كار ادبي روزنامه كيهان بود كه آن را از سرزمين زندگي ، از توسعه ايران هديه مي كرد. او آنجا بود و به من گفت كه چگونه بسياري از زمين هاي ايران را براي گرفتن مدرك دكترايش به آلمان برده است. گزارش سفر من و دكتر كردواني آن روز در صفحه اول روزنامه كيهان منتشر شد.

دكتر پرويز كردواني عاشق بلامنازع ايراني است. شما نمي توانيد زماني را ببينيد كه يك پزشك از خشك شدن ايران پشيمان نشود ، از سوء استفاده از زمين پشيمان نباشد ، به توصيه هاي او براي حفاظت از آب و زمين و جنگل توجه زيادي نكند و توسعه زمين هشدار مي دهد كه او دوست ندارد در كنفرانس صحبت كند. او از فراموشي چشمه هاي ملي و تخريب سرزمين خسته شده است. او مانند موهايش تمرين مي كند ، كتاب مي نويسد ، چيزي براي محافظت از آب چاپ مي كند ، روي زمين با مهرباني رفتار مي كند و راهي براي خروج از بيابان مي انديشد.

پروفسور پرويز كردواني ، پدر طبيعت و محيط زيست ايران ، مردي نجيب است كه عمر خود را صرف حفظ آب و خاك ايران كرد. در سن نود سالگي ، در حالي كه هنوز در مورد كم آبي ايران در آينده نزديك نگران بود ، چشمان مضطرب مضطربش عصر پنجشنبه 27 مرداد براي هميشه باقي ماند. با اندوه فراوان ، همسر و همكار هميشگي وي ، فريده گلبو ، روزنامه نگار قديمي و همكار ارشد و نويسنده مشهور كشورمان را تسليت مي گويم.

دكتر كردواني دلسوز و مهربان در حالي به آسمان صعود كرد كه ايران همچنان از خشكسالي ، رانش زمين و تخريب مكرر جنگل ها و مزارع رنج مي برد. امشب به آسمان صحرا نگاه كنيد ، ستاره ها رفته اند.

رضا قوي افكر – 28 آگوست 2004

پايان پيام